Misofonie in de hersenen

Misofonie is het ervaren van enorme boosheid als reactie op een (rationeel) onschuldig geluid. Typerend aan misofonie is het voelen van een hele sterke drang, actie-tendense om ervoor te zorgen dat het geluid verdwijnt (fight) of aan het geluid te ontsnappen (flight). Het meest typerend is echter dat deze drang, het belang niet afneemt in reactie op blootstelling (exposure) zoals bij angstfobieën. Herhaaldelijke blootstelling blijkt bij misofonie vaak zelfs tot toename van de klachten in plaats van afname te leiden**.

]Brainscientist Sukhbinder en zijn team van de universiteit van Newcastle zijn een groot onderzoek gestart om uit te zoeken hoe dat nu zit met misofonie in de hersenen. Ze hopen aanknopingspunten te vinden voor een nieuwe behandelmethode. Om dit te onderzoeken hebben zowel het verschil in de structurele vorm van het brein (via MRI -onderzoek) als de breinreacties (via fMRI-onderzoek) vergeleken tussen mensen met en zonder misofonie terwijl ze verschillende soorten geluiden lieten horen. Dit waren zowel neutrale geluiden, als geluiden die iedereen als onplezierig ervaart (zoals huilende baby’s), en geluiden die alleen door mensen met misofonie als onverdraaglijk worden ervaren,  trigger-sounds (zoals ademen en eten).[/themify_box

 

 

De Anterior insular cortex 

De resultaten van het onderzoek laten zien dat de Anterior Insular Cortex (de AIC) van een misofoniebrein tijdens het beluisteren van trigger-sounds meer geactiveerd wordt dan andere breinen en andere geluiden (Interactie-effect: geluid x misofonie). De Anterior Insular Cortex is het achterste gedeelte van de Insula, blauw gekleurd in figuur 1.  Activatie van dit 

Verdere analyses laten zien dat de Anterior Insula in het Misofoniebrein tijdens de triggergeluiden sterker verbonden is met het default mode netwerk, wat we structureel terug zien in de dikkere myelinisatie in de vmPFC (grootste deel van DMN). Het default network is het netwerk dat actief is wanneer je het niet bewust stuurt, dit netwerk stuurt je gedachten dan associatief van de ene naar de andere herinnering. De sterkere verbinding kan de reden zijn waarom het zo moeilijk is voor deze mensen om hun gedachten actief weg te sturen van de contextuele associaties en herinneringen bij de triggersounds.

De onderzoekers hebben daarnaast ook nog gekeken hoe de rest van het lichaam reageerde. Zo zagen ze dat de mensen met misofonie tijdens de trigger-sounds meer gingen zweten (via GSR) als snellere hartkloppingen (via HR).  Misofonie blijkt ook samen te gaan met een verhoogde focus op waarneming van deze lichamelijke reacties. Deze lichamelijke reacties met daarbij een verhoogde focus zorgen voor nog een extra toename van de eerder besproken drang om te ontsnappen uit de situatie.

Het onderliggende hersenmechanisme van de onlosmakelijke drang om te ontsnappen aan een (rationeel) onschuldig geluid, omvat dus enerzijds een verhoogde activatiereactie van de Anterior Insula op specifieke triggergeluiden. Anderzijds zien ze ook een verhoogde focus op de lichamelijke stressreactie. Let op.. op basis van dit onderzoek kan echter niets gezegd worden over oorzaak en gevolg.